Friday 1 January 2016

Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

Το έχω γράψει και στο καλωσόρισμα του blog, πως δεν είμαι μεταναστευτικός ατζέντης και έτσι δεν μπορώ να κάνω ή να πω κάτι ή και να συμβουλέψω κάποιους για το τι να κάνουν με σκοπό να μεταναστεύσουν εδώ. Μπορώ ίσως να ρωτήσω και να μάθω, αλλά
και πάλι αυτό θα μου πάρει αρκετό χρόνο. Σε αυτό το τμήμα του blog, θα αναφέρω προσωπικές μπηρείες, καθώς και εμπηρείες γνωστών και φίλων σχετικά με τη ζωή εδώ. Μπορεί επίσης όποιος θέλει να αναφέρει τις προσωπικές του εμπηρείες, να το κάνει. 
Εδώ μπορεί κανείς να γράψει τις εμπηρείες του, όποιες και αν είναι αυτές. Καλές ή άσχημες. Με αυτό τον τρόπο μπορούν και άλλοι νεοφερμένοι να μαθαίνουν τα θετικά αλλά και τα αρνητικά της νέας τους ζωής. Μόνο θα παρακαλούσα για όποιον έχει σχόλια αρνητικού τύπου, τα οποία θα κατευθύνονται προς μεμονομένα στοιχεία (άτομα, επιχειρίσεις κλπ) να ΜΗΝ κατονομάζουν αυτά, για αποφυγή παρεξηγήσεων. Είναι σωστό πιστεύω, να διατηρείται η ανωνυμία τους μιας και κανείς από εμάς δεν θα ήθελε να δει το όνομά του να κατηγορείται κατ' οποιονδήποτε τρόπο. 
Επίσης, εδώ θα μπορεί κανείς να βρει άρθρα που έχουν να κάνουν με οργανισμούς της Αυστραλίας που μπορεί να τους βοηθήσουν και να απευθυνθεί σε αυτούς. Γενικότερα ότι πληροφορία μπορεί να χρειάζεται κάποιος για να στήσει τη νέα του ζωή εδώ.                                                               

Εγώ ζω στην πολιτεία της Βικτώρια και συγκεκριμένα στη Μελβούρνη. Η Βικτώρια έχει πληθυσμό 5,3 εκατομμύρια και η πόλη της Μελβούρνης 4 εκατομμύρια. Ολόκληρη η Αυστραλιανή ήπειρο έχει πληθυσμό 21,5 εκατομμύρια σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 2011. Ο αριθμός αυτός σήμερα εκτιμάται στα 24 εκατομμύρια. Η νέα απογραφή θα γίνει φέτος στις 9 Αυγούστου. Πρωτεύσουσα της Αυστραλίας είναι η Καμπέρα που βρίσκεται στην πολιτεία της Νέας Νότιας Ουαλίας. Η έκταση της Αυστραλίας είναι 7,692,024 km2. Όπως καταλαβαίνει κανείς από τη σύγκριση πληθυσμού-έκτασης, είναι τρομερά αραιοκατοικημένη (η Ελλάδα για παράδειγμα έχει πληθυσμό 11 εκατομμύρια κατοίκους και έκταση μόλις 131,957 km2). Περισσότερο κατοικημένα είναι τα παράλια της Αυστραλίας παρά το κέντρο, στο οποίο εκτείνεται η τεράστια Αυστραλιανή έρημος. 
Ο καιρός διαφέρει από πολιτεία σε πολιτεία, με τις νότιες περιοχές να είναι πιο κρύες (πιο κοντά στο Νότιο Πόλο), ενώ τις βόρειες πιο ζεστές. Το κλίμα της Βικτώρια που μένω εγώ είναι... μπερδεμένο!!! Μπορεί τη μια μέρα να δεις 40°C και την άλλη μέρα η θερμοκρασία να πέσει κατακόρυφα στους 15°C! Δεν τη λένε άδικα "η πόλη με τις 4 εποχές σε μια μέρα"! Αν και εδώ που τα λέμε υπερβάλουν κάπως, μιας και χιόνι δεν θα δεις ποτέ εδώ. Στη Μελβούρνη δεν έχει χιονίσει ποτέ. Για την ακρίβεια, η πρώτη και τελευταία φορά που χιόνισε στη Μελβούρνη, ήταν στις 31 Αυγούστου 1849!!! Από τότε, ούτε μια "άσπρη" μέρα δεν είδαμε! 
Αξίζει να υπενθυμίσω, ότι όπως και κάθε άλλη χώρα που βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο της γης, έτσι και η Αυστραλία έχει καλοκαίρι τους μήνες Δεκέμβριο, Ιανουάριο και Φεβρουάριο, ενώ χειμώνα τους μήνες Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο. Η διαφορά ώρας της Μελβούρνης με την Αθήνα αλλάζει κάθε 6 μήνες με την αλλαγή της ώρας. Κατά το Ελληνικό καλοκαίρι, η διαφορά τους είναι στις 7 ώρες, ενώ κατά τον Ελληνικό χειμώνα  η διαφορά αυτή αυξάνεται στις 9 ώρες (με τη Μελβούρνη να προηγείται και στις δυο περιπτώσεις). Αν λοιπόν θέλετε να πάρετε κάποιον δικό σας τηλέφωνο στην Αυστραλία, λογαριάστε καλά τη διαφορά ώρας, γιατί βλέπω να τον ξυπνάτε μεσ' τα άγρια μεσάνυχτα!

 Η ζωή στην Αυστραλία δεν είναι εύκολη, όπως πολλοί να νομίζουν. Τουλάχιστον όχι για εμάς που ερχόμαστε από μια άλλη χώρα, στην οποία μιλάγαμε άλλη γλώσσα, είχαμε άλλες συνήθειες, άλλο τρόπο σκέψης, άλλου είδους καθημερινότητα και γενικά διαφορετικό τρόπο προσέγγισης σε όλα. Το πρώτο που ανέφερα -η γλώσσα- είναι ΤΟ ΠΙΟ ΒΑΣΙΚΟ από όλα! Είναι σημαντικό να ξέρει κανείς να μιλά καλά αγγλικά. Μερικοί ξέρουν να μιλήσουν, αλλά δεν μπορούν να καταλάβουν καλά και άλλοι το αντίθετο. Οι πιο άτυχοι τίποτα από τα δύο. Η προφορά των Αυστραλών, είναι τελείως διαφορετική από αυτή των Αμερικανών, την οποία έχουμε συνηθίσει να ακούμε στις ταινίες. Στην αρχή, ακόμα και αυτοί που νομίζουν πως ξέρουν καλά αγγλικά, επειδή ζούσαν σε κάποιο τουριστικό νησί και είχαν αρκετή ανάμιξη (και συνεπώς εμπηρεία) με αγγλόφωνους τουρίστες, θα τα βρουν σκούρα. Το έχω δει επανηλλημένα. Μην σας φάει λοιπόν η υπερβολική σιγουριά. Εσείς που δεν έχετε ιδέα, ίσως και να έχετε μια καλύτερη μοίρα αργότερα, μιας και αφού δεν ξέρετε καθόλου τη γλώσσα, θα τη μάθετε από την αρχή και μάλιστα πιο σωστά. Απλά θα σας πάρει χρόνο.
Το να μιλάει κανείς καλά αγγλικά λοιπόν θα τον βοηθήσει πολύ στο να βρει δουλειά, σπίτι, να οργανώσει το σπίτι του (τακτοποίηση λογαριασμών πχ) και γενικά να συνενοηθεί με τους γύρω του. Αυτό θα δώσει στο νεοφερμένο και μια αίσθηση σιγουριάς στον εαυτό του. Το να μπορεί δηλαδή να προχωρά θετικά στη ζωή του, μέσα σε μια ξένη για αυτόν χώρα.
Το δεύτερο και πάρα πολύ σημαντικό, είναι αυτό το θέμα της βίζας. Η Αυστραλία είναι μια χώρα με πολύ σοβαρή μεταναστευτική πολιτική, η οποία, δεν αφήνει να πάει τίποτα στην τύχη σε ότι αφορά αυτό το θέμα. Σαφώς και έχει κάνει λάθη στο παρελθόν, σαφώς και κάνει και τώρα και σίγουρα θα κάνει και στο μέλλον. Το καλό όμως είναι ότι μαθαίνει από τα λάθη της και προσπαθεί διαρκώς να τα διορθώσει. Όπως είναι λογικό, σε μια χώρα που όλοι θέλουν να μεταναστεύσουν, τα κριτήρια της μετανάστευσης γίνονται ολοένα και πιο σκληρά. Και φυσικά, εφόσον οι αιτήσεις ρέουν κατά δεκάδες χιλιάδες κάθε χρόνο, η εκάστοτε χώρα αντιλαμβάνεται ότι αυτό είναι ένα τεράστιο έσοδο για αυτήν. Η Αυστραλία λοιπόν, έχει ανεβάσει κατά πολύ τα παράβολα αιτήσεων για μετανάστευση. Θυμάμαι ότι κατά το 2011,  το παράβολο που είχα πληρώσει εγώ για βίζα γάμου ήταν 2570 δολλάρια Αυστραλίας. Το ίδιο παράβολο σήμερα (2018) ξεπερνά τις 8000 δολλάρια!!!
Το ίδιο συμβαίνει και με κάθε είδους βίζα. Οι τιμές έχουν αυξηθεί πολύ και παράλληλα έχουν δυσκολέψει και τα κριτήρια. Είναι λογικό, μιας και υπάρχει μεγάλη ζήτηση. Έτσι, θα δει κανείς πολλούς Έλληνες να έρχονται με φοιτητική βίζα, κάτι που δεν σου επιτρέπει να δουλέψεις παρά μόνο 20 ώρες τη βδομάδα. Δεν είναι ότι καλύτερο, μιας και αυτά τα χρήματα θα φτάνουν ίσα-ίσα για να πληρώσει κανείς τη σχολή του και τα έξοδα ενοικίου, λογαριασμών, σούπερ-μάρκετ κλπ. Αν όμως κάποιος έχει μόνιμη παραμονή ή υπηκοότητα, τότε τα πράγματα αλλάζουν δραστικά προς το καλύτερο! Δεν υπάρχει περιορισμός στις ώρες εργασίας ή στο είδος εργασίας που κανείς θα θέλει να αναμιχθεί. Επίσης έχει το δικαίωμα να γραφτεί σε διάφορες σχολές στις οποίες μπορεί να πάρει πιστοποιητικό για κάποια δουλειά και μάλιστα χωρίς να πληρώσει πολλά, μιας και η μόνιμη παραμονή/υπηκοότητα του δίνουν το δικαίωμα σε κρατικές επιχορηγήσεις! Αυτό σημαίνει ότι θα πληρώσει ένα ελάχιστο ποσό για να πάρει πιστοποιητικό/πτυχίο για να κάνει κάποια δουλειά, ενώ το μεγαλύτερο μέρος θα πληρωθεί από την Αυστραλιανή κυβέρνηση. Σχετικά με το θέμα της εργασίας στην Αυστραλία, αξίζει να τονίσω πως δεν είναι δικαίωμα, αλλά προταίρημα! Είναι το πρώτο πράγμα που θα σου πουν από το τελωνείο ακόμα.
Στο θέμα των τιμών, το ίδιο γίνεται και με τα πανεπιστήμια. Επειδή είναι όλα ιδιωτικά και οι τιμές για να πάρει κανείς κάποιο πτυχίο στα ύψη, οι τυχεροί κάτοχοι μόνιμης παραμονής/υπηκοότητας, μπορούν να αιτηθούν δάνειο από την Αυστραλιανή κυβέρνηση, η οποία πληρώνει εξ' ολοκλήρου όλα τα έξοδα φοίτησης και ο φοιτητής δε δίνει δεκάρα, παρά μόνο όταν τελειώσει τις σπουδές του και αρχίσει να δουλεύει πάνω σε αυτό το επάγγελμα. Αλλά και πάλι δεν θα πληρώσει τίποτα, παρά μόνο όταν τα χρήματα που βγάζει (ετησίως) ξεπεράσουν ένα συγκεκριμένο ποσό. Τότε μόνο, ένα ποσό θα κατακρατείται από τις επιστροφές του φόρου του!
Η ζωή είναι γενικά ακριβή, αν τη συγκρίνει κανείς με αυτή της Ελλάδας. Παρόλα αυτά, για να κατανοήσει κανείς αν το κόστος ζωής είναι μεγάλο ή μικρό, θα πρέπει να συγκρίνει τους μισθούς σε σχέση με τις τιμές (στα σούπερ μάρκετ κυρίως). Δική μου καθαρά εκτίμιση, είναι πως ένας ικανοποιητικός μισθός, είναι τα 1000 δολλάρια την εβδομάδα (μιλώντας πάντα για διαμονή στην πολιτεία ης Βικτώρια). Από αυτά τα χρήματα και άνω, μπορεί να ζήσει κανείς με σχετική άνεση. Οτιδήποτε παραπάνω είναι ευτυχία Θεού!

No comments:

Post a Comment