Κάθε 20 χρόνια όλο και κάτι χάνουμε.

Είναι πάλι μια από αυτές τις στιγμές, που κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή και χαζεύω. Προσπαθώ να μάθω τα νέα πίσω στην πατρίδα από διαφορα blogs και sites. Βλέπω τον τελευταίο καιρό, μια έντονη δραστηριότητα της Τουρκίας να βάλει για τα καλά πλέον, το χέρι της στη Θράκη. Αυτό βέβαια, γινόταν από πάντα, αλλά τα τελευταία χρόνια νιώθω αυτή τη δραστηριότητα της Τουρκίας πολύ πιο έντονη από κάθε φορά. Δε ζω πλέον στην Ελλάδα για να μπορώ να δω τι παραβιάσεις γίνονται από Τουρκικά μαχητικά, όπως έβλεπα σχεδόν κάθε μέρα πάνω από τον Έβρο. Από ότι μαθαίνω συνεχίζονται, ζωή να έχουν! Ίσως αυτός και να είναι

ο λόγος της ανησυχίας μου. Δεν είμαι εκεί για να μπορώ να δω τι γίνεται και να ηρεμήσω. Είμαι αρκετά μακριά και οι μόνη πληροφόρηση που έχω είναι το διαδύκτιο και η τηλεφωνική επαφή με την οικογένεια και φίλους. Αλλά από την άλλη μεριά πιστεύω πως, για να πάρει κανείς μια αληθοφανή εικόνα μιας κατάστασης, θα πρέπει να δει τα πράγματα σφαιρικά. Να τα δει από μακριά. Έτσι, ίσως και να μπορέσει να διώξει τις συμπάθειες και τα μίση που πιθανόν να έχει για κάποια πλευρά. Για παράδειγμα όταν κάποιος είναι σε μια σχέση που δεν πάει άλλο (για οποιονδήποτε λόγο), αλλά δε θέλει να την αφήσει, δεν μπορεί να δει ότι το να φύγει από αυτήν είναι το καλύτερο. Όλοι οι άλλοι γύρω του το καταλαβαίνουν και το βλέπουν ως απόλυτα λογικό. Αλλά αυτός δεν μπορεί, επηρεασμένος από μια κατάσταση την οποία βιώνει καθημερινά. Βρίσκεται μέσα στο πρόβλημα και δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να το δει αλλιώς. Να το δει σφαιρικά, με καθαρό μυαλό. Όταν όμως τελικά βρει τη δύναμη και πει τέλος, δεν θα πάρει αρκετό χρόνο μέχρι να δει καθαρά και να καταλάβει πως τόσα χρόνια έκανε κακό στον εαυτό του όντας σε αυτή τη σχέση. Έτσι πιστεύω ότι γίνεται και με κάθε άλλη κατάσταση στην οποία εμπλεκόμαστε. Για αυτό ίσως και να μου κάνει καλό το ότι είμαι μακριά, μιας και αρκετά από τα προβλήματα που είχα όσο ήμουν εκεί, έχουν λυθεί πλέον, με το οικονομικό να είναι το μεγαλύτερο από όλα. Έτσι, βλέποντας πιο καθαρά, χωρίς να είμαι συγκεντρωμένος στο πρόβλημα, ίσως να μπορώ να δω πιο καθαρά.

Μιας και είμαι από ένα χωριο του Διδυμοτειχου, έχω έντονο ενδιαφέρον για το τι μέλει γενέσθαι στη Θράκη!  Επίσης έχοντας 7 χρονια προϋπηρεσία στον Ελληνικό στρατό, νιώθω (ίσως) λίγο πιο έντονη την απειλή από τον μέσο Έλληνα πολίτη! Εδώ και πολύ καιρό έβλεπα ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά εκεί πάνω! Η πολιτική ηγεσία της χώρας μας την είχε ξεχασμένη αυτή τη μεριά από πολλού! Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει πάντα και φωτιά! Και το θέμα είναι να τη σβήσεις πρώτου να απλωθεί. Καλο θα είναι να την προλάβεις βεβαια, αλλα αυτό έγινε τώρα. Αφήσανε του Πομάκους να αισθάνονται Τούρκοι. Αφήσανε και άλλους μουσουλμανικούς λαούς (γύφτοι) να αισθάνονται Τούρκοι και όχι μόνο αυτό, αλλά τους βοήθησαν να πολλαπλασιάζονται. Για τους γύφτους δεν χρειάζονται πολλά για να ζήσουν. Επιλέγουν τον πιο απλό τρόπο ζωής. Δουλεύουν για να βγάλουν μόνο τα απαραίτητα. Δε θέλουν καινούριο αμάξι, ούτε σπίτι με μεγάλη αυλή. Δεν έχουν την έγνοια να σπουδάσουν τα παιδά τους, οπότε ούτε αυτό το έξοδο υπάρχει. Δε θέλουν καινούρια ρούχα και όυτε πάνε στο σούπερ-μάρκετ κάθε βδομάδα. Αλλά έχουν πολλά παιδιά! Και η Ελληνική κυβέρνηση τους δίνει το επίδομα πολυτέκνου. Δεν μπορούσε βλέπεις η Ελληνική κυβέρνηση να το κάνει το επίδομα μέσω εκκλησίας! Μιας και δεν έχουν έξοδα λοιπόν, το επίδομα πολυτέκνου είναι ένα σημαντικό βοήθημα στο να μεγαλώσουν την οικογένειά τους. Όσοι μένουν στη Θράκη και έχουν δει τους γύφτους, θα γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα παιδιά τους δεν τα πολυπροσέχουν. "Θα βρουν τον τρόπο τους να μεγαλώσουν" μου είχε πει κάποιος από αυτούς κάποτε. Δεν τον ενδιέφερε και πολύ δηλαδή. 

Για το γεγονός αυτό βέβαια δεν ευθύνεται μόνο η εκάστοτε Ελληνική κυβέρνηση, αλλά και η Άγκυρα, η οποία αργά και σταθερά, με μια φοβερή εξωτερική πολιτική, έχει καταφέρει να κατονομάσει τους γύφτους "Τούρκους" (όπως και τους Πομάκους άλλωστε). Άσχετα με το ότι οι γύφτοι δεν είναι Τούρκοι, αλλά Αιγύπτιοι (εξ' ου και το "γύφτος") εκ των οποίων πολλοί είχαν φύγει για να ζήσουν στην Τουρκία. Με τη Μικρασιατική καταστροφή βέβαια οι Τούρκοι, μαζί με τους Έλληνες, διώξανε και σκοτώσανε και τους γύφτους. Δεν ήταν δική τους ράτσα και δεν τους ήθελαν με τίποτα. Δεν είχε σημασία το γεγονός ότι ήταν μουσουλμάνοι και αυτοί. Αλλά αυτό πλέον δεν έχει σημασία για τους Τούρκους. Σημασία έχει ότι σήμερα τους αποκαλούν "αδέρφια" τους. Μέχρι να κάνουν αυτό που θέλουν βέβαια. Και άντε τώρα να πείσεις τον αμόρφωτο γύφτο, ότι αν αρχίσουν να βομβαρδίζουν οι τούρκοι Ελληνικό έδαφος, καμιά βόμβα δε θα αναγνωρίζει το θρήσκευμά σου για να σε αφήσει ζωντανό. Αυτό είναι το μόνο πράγμα που η Άγκυρα ποτέ δε θα πράξει για τους γύφτους. Τη μόρφωσή τυος. Γιατί ο μορφωμένος ψάχνει φίλε και όταν ψάνχει, βρίσκει. Και αυτό δεν τη συμφέρει την Άγκυρα. Επίσης η Άγκυρα, έχει καταφέρει στο να αναγκάσει την Ελληνική κυβέρνηση να τους δώσει δάνει κατοικίας ΜΕ ΜΗΔΕΝ ΕΠΙΤΟΚΙΟ και μάλιστα χωρίς εγγυητή. Εγγυητής μπήκε για τον κάθε γύφτο το ίδιο το Ελληνικό κράτος. Δηλαδή με λίγα λόγια, αν δεν πληρώσουν το χρέος τους προς τις τράπεζες, θα το πληρώσει το Ελληνικό κράτος. Εσύ κι εγώ δηλαδή! Η Άγκυρα με τα τερτίπια της, κατάφερε να δημιουργήσει μια μειονότητα μέσα στην Ελλάδα. Και ακριβώς εκεί που τη θέλει: Σε ένα χερσαίο μακρόστενο τμήμα της Ελλάδας που συνορεύει με τη χώρα της. Τη χωρίζει μόνο ένα ποτάμι. Για αυτό το λόγο η Ελλάδα τόσα χρόνια είχε στρατό στον Έβρο. Μαθαίνω τελευταία ότι το αραιώσανε το στρατό και από εκεί. Θέλουν να μεταφέρουν τις ταξιαρχίες προς το κέντρο της Ελλάδας. Λες και εκεί είναι ο εχθρός. Λες και λύσαμε τα προβλήματα με τη γείτονος χώρα και πρέπει να κοιμόμαστε ήσυχοι. Και στη Γιουγκοσλαβία ήσυχοι κοιμόντουσαν. Και ένα πρωί...

Να το δούμε σφαιρικά λοιπόν: Όταν κάποιος θέλει τόσο επίμονα να βάλεις μες το μαντρί σου σκυλί που μοιάζει με λύκο, συμπεριφέρεται σα λύκος, κοιτάει σα λύκος, τρώει σα λύκος και σε αναγκάζει να το ταίζεις, αλλά και τσοντάρει και αυτός για τη συντήρησή του και τον πολλαπλασιασμό του, κάτι δεν πάει καλά ρε φίλε. Ιδιαίτερα όταν αυτός ο κάποιος στο παρελθόν, σου έχει δείξει το μέγιστο της βαρβαρότητάς του. Όταν έχει σκοτώσει τα παιδιά σου, έχει καταπατήσει την αυλή σου και έχει σκοτώσει άλλες οικογένειες. 
Μια σκέψη μου περνάει από το μυαλό και μου σηκώνει την τρίχα: Tο '74 χάσαμε την Κύπρο, το '96 χάσαμε τα Ιμια. Με αυτό, σαν "μάθημα" από το παρελθόν και με την παρούσα κατάσταση, βλέπω ότι κάθε 20 χρονια όλο και κάτι χάνουμε. Μπήκε το 2016. Πολύ φοβάμαι ότι ήρθε η ώρα να χάσουμε τη Θράκη! Δε μου αρέσει να κινδυνολογω. Δεν τη βρίσκω με αυτό. Αλλα δε μου αρέσει να αδιαφορώ κιόλας! Και όταν βλέπω να γίνονται ένα σωρό "βολικά μπερδέματα", δεν μπορώ να μην ανησυχώ και να μη μιλήσω.